martes, 12 de agosto de 2014

Xa non quedan profetas, auto destrución I


Evado os mísiles

cargados de amor

por se a profecía non se cumpre

evitando fríos cálculos

cargados de arranques paralizados

por comerche o corazón.

 

E queda todo no consciente

espectros atenuados

perdéndose na mirada ao ceo

azul, azul, maldito azul ceo

azul,azul, bendito azul ceo.




Follas cheas de estados febrís

tecen  o estado putrefacto

da división multicelular

de quen se perde coa luz dos faros.




Xa non quedan profetas

o amor  pode ser enfermizo

se non se quere curar

e digo antonomasia

para non ter que te nomear.






Foto: Da rede

No hay comentarios:

Publicar un comentario