Ao pasado, xa non lle debes nada
nin as cicatrices que se descobren
cando ti queres tapalas.
Intúo o mar negro
polo que algúns pasamos
e nel debe quedar o depredador esquecido
as bestas das profundidades, amigo
aliméntanse de corazóns cheos
de tristeza.
As pancas de ferro
ben sei que deixan a Alma rachada
a visón sen cor
a diferenza do que se pensa
é a pureza da luz e da forza interna.
Coñecedor de labirintos
non debes contar anos, sí momentos.
es sangue que vive
anxo protector de tantos de nós
e so do silencio e do íntimo
aparece o teu ruído.
 |
| Foto: Rober |
No hay comentarios:
Publicar un comentario