Atravésana agullas
causantes da dor fracaso
de intentos en balde
pálida agarda aínda... O milagre.
Anhela a pureza da alma
a verdade que probou noutrora
o sabor da liberdade de
amar.
Busca a parte sensible,
do agora animal irracional
busca esa mirada de
sosego,
de tranquilidade, de
complicidade
que deixou marchar.
Parece que o amor voa sen
rumbo,
que como ven se vai…
E sinte a necesidade de
moverse
para sentirse viva
sempre incómoda aló onde
vai.
Culpable de ser meiga
-“Perdóname Señor…
O medo petou á mina porta.
Para o esquecemento sigue as instrucións:
-Un pote negro
-Unha pata de cabra
-Un lirio do Xurés
-Sete follas de acivro
-Un corazón de lata
- Ferver e deixar evaporar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario