Tola de mín

Se acougo e me paro

Teño medo a que me coman os vermes

Entón,  manteño os ollos abertos na escuridade

Para ver que a luz non desaparece.

Procuro dalo todo agora

Por que despois ...Non sei se existe

choro e berro  a miúdo

 por que non dou salvado

Nin sequera o  amor,

E disme que estou TOLA.

E si, invento formas co fume

Colecciono as folerpas de cada inverno

Fago da miña cama unha nave “ Nodriza “

E viaxo no tempo.

Non creo na resignación por que o dis ti

Nas leis que fas,  sen pensar en min

Nin  nesta crise ideolóxica

Que me contas dende lonxe.

Pouco durmo

pensando

No arrecendo da terra recen mollada

Por que  ti ASASINO lle puxeches lume.

Avergóñame ou teu  “ pasotismo ”

O teu relaxo e conformidade

E non , non te entendo

Tiveron que baleirarche os miolos

Ou romperche as costelas

Para que se che cravaran no peito e non sintas.

Entón…  tola de min!

Sigo o camiño coa esperanza do cambio

Saltando cos logros acadados

Berrando os logros roubados

Sen aprender ben a canción

No discorrer da vida…Por momentos  perpetua.

Foto: Rochi Nóvoa