Deixo no
lixo habitualmente Frangullas,
restos de
comida, Plásticos, envases
e demais
dispensadores.
Tento con esforzó
Desfacerme da cuncha imposta
Da barbarie
política
Do mar
restrinxido, onde a miúdo surfo.
Das sabas de
satén
Acartonadas pola humidade
Do estado febril co que cohabito.
Cústame ,
cústame tirar ao lixo
As carabuñas das feridas,
As agullas do tempo,
As des-fragmentacións da alma.
Ás veces
…anacos de papel
Con forma de
nubes esborranchadas
Depositados
con tento no recipiente
Agardan o rescate.
Mesturadas
quedan así As sobras ou as faltas da vida.
Foto: Rochi Nóvoa |
No hay comentarios:
Publicar un comentario