OLIAN

Quero  un frasco de cristal , para garda-lo  tempo e empregalo só  , cando sexa realmente necesario.

Perdo moito respirando sen toca-lo aire,

Esquivando acusacións do dedo acusador

Nubes desdebuxan a mente

Cinzas , borralla

Agora lume

Escapo das promesas  feitas no solpor.

Racho a soga

Que me ata ao teu escenario

Teatro sen entrada

Vestiarios sen roupa…

Pecho o telón.

Fio e desfio

Invento palabras con tinta invisible

Que logo descifro

Acerto, desatino.

Foto: Da rede