Ironías dun pasado, bágoas dun porvir
Consumo a morriña cun cigarro
Presa da ilusión auto imposta
Para sobrevir.
Raíña da inanición poética noctámbula
En busca do tesouro
fértil do lirismo
Cansa de explorar nas ínsulas ingrávidas
Dos paraísos inconexos
de amores ingratos e incomprendidos.
Sufridora dos mil anhelos e paixóns
Formo parte do reparto teatral
Dun mundo falto de emocións
Sobrado de abismos de ansias
Omnipotentes de
poder.
Quero se espectadora
Dos pedrais telúricos
Sen que me afecten eses “ Vermes” sociais.
Agochada trala sombra
Agardo a que descorras a cortina
E me atopes núa
E podamos empezar xa a vivir.
Foto: Rochi Nóvoa |
No hay comentarios:
Publicar un comentario