Por cada persoa que morre…outra nace con forza
A vibración das túas verbas tan desexables
Tan esperanzadoras, tan buscadas!
Son coma ventos
furacanados.
Busco e atopo:
A mirada de lume que cega,
O corazón que sangra e rega
Con pétalos bermellos
Na neve branca.
Aprendín a opinar
A asentir para destacar
A calar para arder contigo
Noutra dimensión ilusoria.
Conquistarei a túa compaña
E fundiremos nunha soa persoa
Sen reproches.
Silenciosamente, os meus beizos arden
E agocho a paixón que provocas
Sen poder viaxar aínda ao inferno
Por mor dun trato.
Desexosa xa do teu corpo cálido
do pó da boca de marmelo saborosa
que non perdeu o sabor dende entón.
Tacto quente ,
Defeble aparencia e forte
sostén.
Xa esta chegando a hora!
No hay comentarios:
Publicar un comentario