Fideicomiso

Tanto ten que…

Non me dés un bico tódalas noites,

Xa que,  a  miudo,  metarfoseámonos,

Mutamos, evolucionamos ,

Na tolerancia.

Pouco importa que…

Non toques as notas da maxia,

Da  sinfonía interpretada

Dos domingos bailables ,

Alleos á fama.

Que deixes as faragullas estradas,

E cisques o azucre ,

Se despois sorrís, 

E eu… fágome anána.

Chea de liberdade,

Sen procedementos nen precedentes,

Non desexo contratos

de  fideicomiso  nen enfiteuse.

Sen  mordazas,  o pensamento…

Escoito atenta ,

As  vibracións do aire do que dependo.

Respiro , respiro…

Reitero…uff!

Volvo en min!

  á  soedade que non temo,

Acrisolada…acrisolada…

E esperto.

Foto : Rochi Nóvoa.